เจ็บนานหนักอกผู้ บริรักษ์ ปวงเฮยคิด

เจ็บนานหนักอกผู้ บริรักษ์ ปวงเฮย
คิดใคร่ลาลาญหัก ปลดเปลื้อง
ความเหนื่อยแห่งสูจัก พลันสร่าง
ตูจักสู่ภพเบื้อง หน้านั้นพลันเขษม
เป็นฝีสามยอดแล้ว ยังราย ส่านอ
ปวดเจ็บใครจักหมาย เชื่อได้
ใช่เป็นแต่ส่วนกาย เศียรกลัด กลุ้มแฮ
ใครต่อเป็นจึ่งผู้ นั่นนั้นเห็นจริง
ตะปูดอกใหญ่ตรึ้ง บาทา อยู่เฮย
จึงบอาจลีลา คล่องได้
เชิญผู้ที่เมตตา แก่สัตว์ ปวงแฮ
ชักตะปูนี้ให้ ส่งข้าอัญขยม
ชีวิตมนุษย์นี้ เปลี่ยนแปลง จริงนอ
ทุกข์และสุขพลิกแพลง มากครั้ง
โบราณท่านจึงแสดง เป็นเยี่ยง อย่างนา
ชั่วนับเจ็ดทีทั้ง เจ็ดข้างฝ่ายดี
เป็นเด็กมีสุขคล้าย ดีรฉาน
รู้สุขรู้ทุกข์หาญ ขลาดด้วย
ละอย่างละอย่างพาล หย่อนเพราะ เผลอแฮ
คล้ายกับผู้จวนม้วย ชีพสิ้นสติสูญ
-----------------------------------------------
เจ็บนานนึกหน่ายนิตย์ มะนะเรื่องบำรุงกาย
ส่วนจิตบมีสบาย ศิระกลุ้มอุราตรึง
แม้หายก็พลันยาก จะลำบากฤทัยพึง
ตริแต่จะถูกรึง อุระรัดและอัตรา
กลัวเป็นทวิราช บตริป้องอยุธยา
เสียเมืองจึงนินทา บละเว้นฤว่างวาย
คิดใดจะเกี่ยงแก้ ก็บพบซึ่งเงื่อนสาย
สบหน้ามนุษย์อาย จึงจะอุดแลเลยสูญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจ็บนานหนักอกผู้บริรักษ์ปวงเฮย
คิดใคร่ลาลาญหักปลดเปลื้อง
ความเหนื่อยแห่งสูจักพลันสร่าง
ตูจักสู่หน้าภพเบื้องนั้นพลันเขษม
เป็นฝีสามยอดแล้วยังอรายส่าน
ปวดเจ็บใครจักหมายเชื่อได้
ใช่เป็นส่วน แต่กาย เศียรกลัดกลุ้มแฮ
ใครเป็นต่อจึ่งผู้นั่นนั้นเห็นจริง
ตะปูดอกใหญ่ตรึ้งบาทาอยู่เฮย
บจึงอาจลีลาคล่องได้
เชิญผู้ที่เมตตาแก่สัตว์ปวงแฮ
ชักตะปูนี้ส่งให้ข้าอัญขยม
ชีวิตมนุษย์นี้เปลี่ยนแปลงจริงนอ
ทุกข์ สุขพลิกแพลงมากและครั้ง
โบราณท่านจึงแสดงเป็นเยี่ยงอย่างนา
ชั่วนับเจ็ดทีฝ่ายทั้งเจ็ดข้างดี
เป็นเด็กมีสุขคล้ายรดีฉาน
รู้สุขรู้ทุกข์หาญขลาดด้วย
ละอย่างอย่างละพาลหย่อนเพราะเผลอแฮ
คล้ายกับผู้จวน ม้วย มะนะเรื่องบำรุงกายบมีส่วนจิตสบายศิระกลุ้มอุราตรึงแม้หายพลันก็จะยากลำบากฤทัยพึงตริ แต่จะถูกรึงอุระรัดและอัตรากลัวเป็นราชทวิตริบป้องอยุธยาเสียเมืองบจึงนินทาละเว้นฤว่างวายคิด ใดเกี่ยงจะพบบแก้เงื่อนซึ่งก็สายหน้าสบมนุษย์อายจึงอุดแลเลยจะสูญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจ็บนานหนักอกผู้บริรักษ์ปวงเฮย 2
4 2
4 ความเหนื่อยแห่งสูจักคิดใคร่ลาลาญหักปลดเปลื้องพลันสร่าง 2
4 2
4 เป็นฝีสามยอดแล้วตูจักสู่ภพเบื้องหน้านั้นพลันเขษมยังรายส่านอ 2
4 ปวดเจ็บใครจักหมายเชื่อได้
ใช่เป็นแต่ส่วนกายเศียรกลัดกลุ้มแฮ 2
4 2
4 ตะปูดอกใหญ่ตรึ้งใครต่อเป็นจึ่งผู้นั่นนั้นเห็นจริงบาทาอยู่เฮย 2
4 2
4 เชิญผู้ที่เมตตาจึงบอาจลีลาคล่องได้แก่สัตว์ปวงแฮ 2
4 ชักตะปูนี้ให้ส่งข้าอัญขยม
เปลี่ยนแปลงชีวิตมนุษย์นี้จริงนอ 2
4 2
4 โบราณท่านจึงแสดงทุกข์และสุขพลิกแพลงมากครั้งเป็นเยี่ยงอย่างนา 2
4 2
4 เป็นเด็กมีสุขคล้ายชั่วนับเจ็ดทีทั้งเจ็ดข้างฝ่ายดีดีรฉาน 2
4 รู้สุขรู้ทุกข์หาญขลาดด้วย